"Noel Baba” bizim neyimiz olur?

Aşağıdaki yazıyı sizinle paylaşmak istedim.

“Noel Baba” bizim neyimiz olur?

Hakan Albayrak

02.01.2006 Tarihli Mili Gazete
Miladi yılbaşı münasebetiyle aldığım en güzel cep telefonu mesajının altında Yelda Eroğlu imzası var. Şöyle demiş Eroğlu: “Sokaklarda kafası külahlı manyaklar dolaşıyor. Kendinizi yılbaşı kâbusundan koruyun.” Al benden de o kadar! Kanıma dokunuyor bu manyaklık. Mahallemizdeki kuruyemişçinin önünde bile “Noel Baba” oturuyor. Ülkemi tanıyamıyorum. Ülkemin ülkem olduğundan şüphe ediyorum. Nüfusun yüzde 80’ine yakını Hıristiyan olan Adigey Cumhuriyeti’nde pek de dindar olmayan Müslüman Çerkezler “Burası bizim vatanımızdır ve bu adamın bizimle hiçbir ilgisi yok!” diyerek başkent Maykop’a bir “Noel Baba” heykelinin dikilmesini engelliyorlar, fakat nüfusun yüzde 90 küsûru Müslüman olan Türkiye’de “Noel Baba” akıl almaz bir genel kabul görüyor. Bu nasıl Türkiye? “Şükran Günü”nün hindisini, “Kristmıs”ın çam ağacını ve “Aziz Nilolay”ı içselleştiren Türkiye, gerçekten Türkiye midir? Oldu olacak, boynumuza haç da asalım bari!Bu manyaklıkla ilgili bir şeyler yazayım derken, internetteki bir haber sitesinde (http://www.haber10.com/) Arif Nihat Asya’nın bundan 40 sene önce kaleme aldığı “Noel Baba” yazısına rastladım. Ben susayım, üstad konuşsun:“Memleketimize, herhalde, Beyoğlu’ndan giren, Haliç’i atlayarak Fatih’lere, Aksaray’lara, sonra Rumeli’ye ve Boğaz’ı aşarak önce Kadıköy’lere, Moda’lara ve sonra Üsküdar’lara ve oradan Anadolu’ya geçen bu bunak neyimiz olur: Babamız mı, dedemiz mi, amcamız mı, yoksa Avrupalılıktan pirimiz mi?İstanbul’un Tepebaşı’ndan Adana’nın Tepebağı’na kadar her yeri bilen, her yere uğrayan bu moruk kimdir, necidir?Bir resmine bakarsanız Havarilere, öteki resmine bakarsanız Rasputin’e benzeyen bu iskambil papazı, aramızda nenin nesidir... Bunu hiç merak ettiniz mi?Siz bırakın da ben söyleyeyim onun kim olduğunu: O Haçlı Seferlerinden kalma bir kılınç artığıdır. O zaman silahla giremediği yerlere, şimdi beyaz sakalıyla saygılar ve sevgiler toplayarak girebiliyor.O evimize girerken eşeğini kapımızın halkasına bağlayan bir Piyer Lermit’tir... Kardeşlerini Mukaddes savaşa hazırlamaktan geliyor.O, adıyla sanıyla bir misyonerdir ki, şu memlekette ocağına incir dikildikten sonra, kılığını değiştirmiş... ve bizi avlamaya, kucağında getirdiği oyuncaklarla en can alıcı noktamızdan; çocuklarımızdan başlamıştır.Bu cömertliğinin karşılığını istemeyecek mi sanıyorsunuz, fedakârlığının sebebini düşünmediniz mi?Bırakın onun hakkından ben gelirim: İşte sakalını çekince gördünüz... Sakalı elimde kaldı ve altından Lüsifer çıktı.Bilirsiniz ki casuslar da kıyafetlerini ekseriya böyle değiştirirler. Bu, mezar beğenmeyen hortlağa ya mezarını gösterin, yahut bırakın: Haç’ında çarmıha gereyim onu.Tehlikeyi sezer de kendiliğinden gitmeye kalkarsa çıkarken ceplerini yoklamayı unutmayınız: Muhakkak bir şeyimizi çalmıştır.


Ve Noel nedir, ne değildir... isimli yazıyı da okumanızı öneririm...